ΠΑΜΦΙΛΑ

ΠΑΜΦΙΛΑ
Ενα πρoάστιο της Μυτιλήνης.

ΣΙΓΡΙ

ΣΙΓΡΙ
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ
Powered By Blogger

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

http://tros-oti-troei.gr/

http://tros-oti-troei.gr/

Η ΚΡΙΣΗ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ


  • Σε απόγνωση οι νέοι που δε βρίσκουν δουλειά
  • Όλο και περισσότεροι αναξιοπαθούντες στα συσσίτια
  • Σοκάρουν οι εικόνες που ψάχνουν στα σκουπίδια
  • Λάμπει…δια της απουσίας της κεντρική & τοπική εξουσία
 Η ευμάρεια και για να είμαστε ειλικρινείς ο αλόγιστος υπερκαταναλωτισμός, έδωσαν τη θέση τους στην απώλεια θέσεων εργασίας, στη δραματική μείωση της κατανάλωσης. Σοκ προκαλούν τα δεκάδες λουκέτα σε γνωστές μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις του νησιού μας που άφησαν κυριολεκτικά στο δρόμο και με τη θηλιά χρεών και δανείων στο λαιμό πολλούς συμπολίτες και συμπολίτισσες μας. Πρόχειρες μελέτες των δεικτών για τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού προκύπτει ότι η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ικανοποίησης βασικών αναγκών, ανεπαρκείς συνθήκες στέγασης, επιβάρυνση από τις δαπάνες στέγασης, αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών µε δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών, δυσκολία αντιμετώπισης των συνήθων αναγκών, ποιότητα ζωής) δεν αφορά µόνο την πρωτεύουσα αλλά και την περιφέρεια. Και το χειρότερο αυτά ισχύουν όχι μόνο για το φτωχό πληθυσμό, αλλά και για μέρος του µη φτωχού πληθυσμού.
Και στον τόπο μας λοιπόν το φαινόμενο της φτώχειας εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς. Πυκνώνουν οι επαίτες και άστεγοι που ξεπαγιάζουν σε κεντρικά και μη σημεία της πόλης, ενώ τα συσσίτια και τα κοινωνικά παντοπωλεία από φορείς, συλλόγους, ιδιώτες, εκκλησία, πολλαπλασιάζονται.
Πριν μερικές δεκαετίες, σε περιόδους κρίσης, ιδιαίτερα στην ύπαιθρο ο πληθυσμός μπορούσε να ζήσει με ότι έβγαζε η γη και με την ανταλλαγή προϊόντων. Σήμερα η εβδομαδιαία – τουλάχιστον – «επίσκεψη στο σουπερμάρκετ είναι απαραίτητη. Εκεί ισχύει το παράδοξο φαινόμενο των υψηλών τιμών που καταρρίπτει και τον τελευταίο μύθο περί ελεύθερου ανταγωνισμού. Στην Ελλάδα της πρωτοφανούς κρίσης, της άγριας λεηλασίας μισθών, συντάξεων, στην Ελλάδα, της ανεργίας και της ύφεσης, οι τιμές σε βασικά προϊόντα παραμένουν προκλητικά υψηλές. Η Πολιτεία, το Κράτος και οι εκφραστές τους σε τοπικό επίπεδο …λάμπει δια της απουσίας της και αφήνει τους πολίτες ανυπεράσπιστους. Είναι πολύ υψηλότερες από ότι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι αποκλίσεις δεν δικαιολογούνται ούτε από το κόστος μεταφοράς, ούτε από το κόστος των πρώτων υλών δημιουργώντας εύλογα ερωτηματικά για τις συνθήκες που επικρατούν στη «ζούγκλα» που λέγεται αγορά. Όπως λένε άνθρωποι της αγοράς της Μυτιλήνης, οι καταναλωτές ζητούν το φθηνό παραβλέποντας το θέμα της ποιότητας γιατί, πολύ απλά, το πορτοφόλι τους δεν αντέχει για παραπάνω.
Αυτά που άλλαξαν ή αλλάζουν τα βλέπουμε μπροστά μας και τα ζούμε ήδη μετά την «επέλαση» της οικονομικής κρίσης. Άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους να βρουν κάτι φαγώσιμο, έστω και «ληγμένο» και αποφάγια. «Τέτοια περιστατικά καταγράφονται όχι μόνο σε απόμερα σημεία της πόλης, αλλά ακόμη και στο κέντρο σε κάδους στην πλατεία κυπρίων πατριωτών και σε γειτονιές» λένε σοκαρισμένοι συμπολίτες μας. Η πείνα και η ανέχεια τσακίσει περηφάνιες, αναστολές και ντροπές, Όλο και περισσότεροι εξαρτώνται από τα συσσίτια και τη φιλευσπλαχνία ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας. Όχι μόνο δεν έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, δεν έχουν να φάνε», συμπληρώνουν.
Κι αν αυτές είναι εικόνες που ίσως κάποιοι από εμάς να μην τις έχουμε δει – ή να κάνουμε πως δεν τις βλέπουμε – κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας στο νησί μας. Τα πρωτοφανή και πέρα για πέρα άδικα μέτρα της μνημονιακής κυβέρνησης εκτόξευσαν την ανεργία. Αυτό επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία αλλά και από μια επίσκεψη στα γραφεία του τοπικού Ο.Α.Ε.Δ. Δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον ένα ή και δυο ανέργους και με το φόβο ότι η ανεργία τους επόμενους μήνες θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις στον τόπο μας. Πλήττονται κυρίως γυναίκες, νέοι και άτομα άνω των 45 – 50 ετών. Η κατάσταση είναι πραγματικά τραγική. Δεν είναι λίγες οι οικογένειες στη Μυτιλήνη που το εισόδημα τους είναι μηδενικό και δεν έχουν να πάρουν ούτε ψωμί για το σπιτικό τους.
Όπως επισημάνθηκε και παραπάνω, ελάχιστα μπορεί κανείς να περιμένει από την Πολιτεία, το Κράτος και τα κόμματα. Από αυτούς δηλαδή που με τις πρακτικές τους εδώ και χρόνια μας οδήγησαν στα σημερινά απερίγραπτα χάλια και έκαναν τη λέξεις «αποκέντρωση» και «ανάπτυξη της περιφέρειας»  να μοιάζουν καλύτερα ανέκδοτα και από αυτά με τον «Τοτό». Μπροστά στη διαμόρφωση ενός καθεστώτος απόλυτης φτώχιας όπου ξεθωριάζει ο ρομαντισμός της επιστροφής στην επαρχία και στο χωριό, αυτοί που πρέπει να δράσουν κι’ ας μην είναι άμεσα υπεύθυνοι ή αρμόδιοι είναι οι σχετικά πρόσφατα εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες. Με τη δύναμη που τους έχει δώσει ο λαός να κάνουν τις δικές τους προτάσεις και να διεκδικήσουν δυναμικά μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων και όσων δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να επιβιώσουν. Να σταματήσουν τα περιττά έξοδα και τις φιέστες. Να αυξήσουν εδώ και τώρα τα κονδύλια για τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας και να οργανώσουν στοχευμένες κοινωνικές δράσεις.. Να διεκδικήσουνσυγκεκριμένα – άμεσα μέτρα για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας στον τόπο μας.
Δυστυχώς, όμως όλα αυτά μοιάζουν τελείως ουτοπικά εδώ στη Λέσβο, όπου πηγαίνεις άρρωστος στο νοσοκομείο με την αγωνία του έκτακτου περιστατικού και αν δεν έχεις μαζί σου χρήματα να πληρώσεις, σου κρατάνε ενέχυρο το …κινητό. Στη Λέσβο που άστεγοι άνθρωποι ξεπαγιάζουν στο δρόμο και κάποιοι δεν έχουν χρήματα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Στη Λέσβο που οι μαθητές  δεν ξέρουν αν αύριο θα τους πάει το λεωφορείο στο σχολειό τους. Στο σχολείο όπου οι γονείς βάζουν ρεφενέ λεφτά για να ζεσταθούν τα παιδιά τους. Και άλλα πολλά.
Ποιος άκουσε το τελευταίο χρονικό διάστημα τους έχοντες εξουσία να μιλούν και να ασχολούνται με τα καθημερινά προβλήματα των συμπολιτών μας; Την απάντηση δώστε την εσείς, με μια μόνο παράκληση. Μην την κρατήσετε για τον εαυτό σας.